Nie żyje Kazimierz Chochół. Legendarny wrzesiński polonista zmarł nagle 25 grudnia we własnym Domu. Miał 69 lat.
Kazimierz Chochół był wrześnianinem z wyboru. Urodził się niedaleko Limanowej na Podhalu. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagielońskim w Krakowie. We Wrześni był nauczycielem języka polskiego w mleczu, potem w Zespole szkól Technicznych i Ogólnokształcących. Zaangażowany był m.in. Dyktando Wrzesiński. Przez pierwsze lata była autorem dyktanda.
Pogrzeb śp. odbędzie się prawdopodobnie w sobotę.
[*]
Wiele chciałoby się powiedzieć. Słów brakuje. Zatyka gdzieś głęboko. Na lekcjach każdy siedział w strachu… bo nigdy nie było wiadomo jakie obliczenie dziś ciebie może wytypować do odpowiedzi… Dyktando 30 wyrazów w 6 słupkach… . Ciekawe dyskusje, interpretacje utworów. I te słowa” brawo dwunastka nauczyłaś się w końcu 3- siadaj…”. Rozdawane połówki. I ta absolutna pamięć…. . Ostatnie spotkanie klasowe H1!!!!! Ostatnie…
Z szacunku dla Profesora, można by chociaż poprawnie po polsku tę informację napisać…
Wspaniały człowiek
Wspaniały i mądry człowiek.
Wspaniały polonista i człowiek. Lekcje z nim to była sama przyjemność. Uczył kojarzenia faktów i wyciągania wniosków. Nauczyciel z powołania dla którego nauczanie polskiego to pasja. Od skończenia szkoły przeze mnie minęło wiele lat, ale dalej wspominam go bardzo dobrze. Września straciła wspaniałego nauczyciela.
Dobry nauczyciel i człowiek ??
Wspanialy nauczyciel. Zawsze zyczliwy, cieply, serdeczny i z wielkim poczuciem humoru. Przez krotki czas byl moim nauczycielem, ale milo wspominam ten czas. Doskonala pamiec i nieslychanie ciekawy sposob przekazywania informacji i wiedzy. Jeszcze nie tak dawno, bylo mi dane z Nim rozmawiac, ten czlowiek byl zawsze usmiechniety. Wielka szkoda…..
Wspaniały człowiek, wybitny polonista. Mój nauczyciel, później opiekun stażu. Dziś jestem polonistką, co właśnie zawdzięczam Jemu. Ulubione powiedzonko Profesora: „Chwała Bogu, że Panu Bogu dzięki, bo gdyby tak nie daj Boże, to niech Pan Bóg broni”.
Wspaniały polonista, nauczyciel przez duże „N”, dobry człowiek i przyjaciel.Potrafiłeś tak nauczyć polskiego, że dzieciaki w klasie mat – fiz zdawały polski na 100 %. Kaziu, cześć Twojej pamięci.
Brak słów. Wyjątkowy człowiek. Pamiętał o każdej osobie, którą spotkał na Swojej drodze. Pomagał każdemu że wszystkich sił.
Człowiek epokowy, takich ludzi już nie ma. Cześć Jego pamięci! Przygotowywał mnie do matury z polskiego. Dziękuję Panie Kaziu, że miałam zaszczyt i ogromną przyjemność z Panem pracować.
„Śmierć nie jest kresem naszego istnienia – żyjemy w naszych dzieciach i następnych pokoleniach. Albowiem oni to dalej my, a nasze ciała to tylko zwiędłe liście na drzewie życia.”
Wspaniały człowiek i polonista.Dobry duch Mlecza do dziś wspominam wycieczkę do Zakopanego i Jego anegdoty które nam opowiadał .Piękne wspomnienia których pozostanie częścią na zawsze. Dziękuję że mogłam być jego uczennicą.
Wspaniały wychowawca, nauczyciel
Wspaniały nauczyciel, wspaniały CZŁOWIEK!!!!
pogrzeb w Samarzewo gm Pyzdry, sobota godz 13:30
„Tą piosenką Cię żegnamy, profesorze,
Nasze myśli będą zawsze z Tobą szły
Tą piosenką przepraszamy, profesorze,
Za kłopoty przepraszamy i za łzy
To jest nasze, profesorze, pożegnanie,
A niełatwo nam się rozstać, co tu kryć
Przyrzekamy rozwiązywać Twe zadanie,
Jak uczciwie i mądrze żyć”… I tyle.
„Marność nad marnościami – powiada Kohelet” te słowa z jego ust utkwiły mi najbardziej
Był wspaniałym nauczycielem, mial niesamowitą pamięć. Do dziś kiedy słyszę kolęde „Oj maluski” widzę Kazia, który śpiewał ją nam zawsze przed świętami na j.pol., głos miał niesamowity. Szkołę skończyłam dawno temu, ale zawsze kiedy spotkaliśmy się we Wrześni znalazł chwilkę by porozmawiać. Spoczywaj w spokoju nasz kochany nauczycielu.
Największy mój autorytet ze wszystkich nauczycieli -od początku edukacji do końca. Nadal go wspominam, chociaż w liceum byłam 14 lat temu… Nikt z taką pasją nie mówił o literaturze, historii, sztuce… Trzymam w szafie zeszyty z języka polskiego i wracam do tych notatek, bo są tego warte…
Niesamowity Czlowiek, Dobra Dusza, Mądrość życiowa… -to właśnie Pan Chochół.
Mam nadzieję,że jeszcze się spotkamy (i)